جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۲۷: چو یافت لذت بیداد خنجر مژگان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو یافت لذت بیداد خنجر مژگان دلم چو دیده بیاسود در بر مژگان به شوق دیدنت از جای شد چنان نگهم که همچو شمع نشسته است بر سر مژگان رگم برون جهد از پوست همچو تار رباب که نظاره ات از شوق نشتر مژگان به سیل اشک تن لاغرم ز جا می رفت اگر نگاه نمی داشت لنگر مژگان ز بس به تار نگاهم گره فتاد ز اشک نمی رسد شب وصل تو تا سر مژگان نمی ز سوز فراقش نمانده در جگرم همیشه باشم جویا از آن تر مژگان جویا تبریزی