جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۲۴: بی جان بود قدح شب آدینه بر زمین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی جان بود قدح شب آدینه بر زمین مالد ز تشنگی بط می سینه بر زمین پاشید گل زشرم صفای تو در چمن از برگ برگ خویش زد آیینه بر زمین عشق از نخست داده مرا صاف بیخودی افتاده ام ز مستی دیرینه بر زمین رطل هواگران زنم فیض گشته است امروز ابر چون نکشد سینه بر زمین جویا به جرم صافدلی، چرخ فتنه جو هر شام مهر را زند از کینه بر زمین جویا تبریزی