جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۱۷: خود را به تو بی راحله رفتم برسانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خود را به تو بی راحله رفتم برسانم چون گرد پی قافله رفتم برسانم چون دیدهٔ گریان به زبانی که ندارم از دل به تو حرف گله رفتم برسانم خود را ز ره شوق به سر منزل تحقیق از خویش دو صد مرحله رفتم برسانم در تاب و تب امشب جگر از تشنگیم سوخت جامی به لب از آبله رفتم برسانم گنجایش درد تو ازین بیش ندارد از صبر به دل حوصله رفتم برسانم روشن دل جویا ز فروغ است که فرمود زاد رهی از آبله رفتم برسانم جویا تبریزی