جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۱۲: خموشم ارچه به ظاهر ولی پر از سخنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خموشم ارچه به ظاهر ولی پر از سخنم ترنج جلد کتابست داغها به تنم همین نه ز آتش دل استخوان چو موج گداخت حباب وار به تن آب گشت پیرهنم خزان زنده دلان نیست خالی از جوشی گرم سفید بود مو بهار یاسمنم غریب عالم بی اعتبار آب و گلم به هر کجا روم از خویشتن بود وطنم بهار باغ تمنا چه کم ز جوش گل است ز فیض عشق سراپا شکفته چون چمنم به شور آمده دریا، به ناله آمده کوه کسی که ساخته جویا، به درد عشق، منم!‏ جویا تبریزی