جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۶: گل دیدار ترا چون پی چیدن رفتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل دیدار ترا چون پی چیدن رفتم شبنم آسا همه تن دیده به دیدن رفتم همچو آن شمع که در رهگذر باد بود بسکه بگریستم از غم به چکیدن رفتم استخوان را طپش نبض بود در بدنم موجم، از خود به پر و بال طپیدن رفتم گل الفت خورد از چشمهٔ یکرنگی آب تا شوم رام تو وحشی به رمیدن رفتم لطف کن جام روان بخش! وگرنه چو حباب اینک از خویش به خمیازه کشیدن رفتم حیرتم بر سر شور است، حریفان عشقی! خامشی نغمه سرا شد به شنیدن رفتم قامتم نیست دو تا گشته ز پیری جویا بسکه پر بار گناهم به خمیدن رفتم جویا تبریزی