جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۲: دل را اسیر پیچش آن مو گذاشتیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل را اسیر پیچش آن مو گذاشتیم پابند حلقه حلقهٔ گیسو گذاشتیم چون غنچه گوئیا سرو زانوی ما یکیست سر در غم تو بسکه به زانو گذاشتیم قندیل وار شیشهٔ دل را به یادگار بر پیش طاق آن خم ابرو گذاشتیم آنیم که گوهر دل را ز شش جهت گردآوری نموده به یک سو گذاشتیم کاری نکرده ایم کز او بهره ای بریم ما کار خویش با کرم او گذاشتیم یارای کیست غیر اطاعت به درگهت در پیشگاه حسن تو زانو گذاشتیم ما راست شش جهت گل شش برگ در نظر از هر طرف به کوی تو تا رو گذاشتیم اظهار حال دل که زبان عاجزست از آن جویا به آن دو چشم سخن گو گذاشتیم جویا تبریزی