جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۵۴: دست هوس زنعمت دنیا کشیده ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دست هوس زنعمت دنیا کشیده ام چون طفل غنچه خونه دل خود مکیده ام چندان نهان به زیر غبار غمم که گرد بر بام و در نشسته ز رنگ پریده ام مستغنی از لباس بود دوش همتم آن جامه ام بس است که از خود بریده ام یک گوش کر شدم چو صدف پای تا بسر از خلق ناشنیدنی از بس شنیده ام دست مرا جدا زگریبان مکن خیال!‏ چون گل یکیست پنجه و جیب دریده ام غافل مشو ز من که جگر گوشهٔ دلم جویا سرشک از سر مژگان چکیده ام جویا تبریزی