جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۴۳: آن ملاحت راست در مستی ثناگستر لبم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن ملاحت راست در مستی ثناگستر لبم شور صد دریاست با هر قطرهٔ می بر لبم فیض سرمستیم از خمخانهٔ دل می رسد همچو موج از پهلوی دریاست دایم بر لبم آشنا گردید در مستی به کنج لعل یار کام خود برداشت در این نشئه از کوثر لبم می کنم قالب تهی چون شیشهٔ خالی مدام لحظه ای گر دور افتد از لب ساغر لبم خشکی لب باعث قطع سخن شد در خمار کار دندان می کند مقراض آسا هر لبم آرزوی پای بوست گشته دامنگیر دل همچو ماه نو به راه شوق پا تر سر لبم در ثنای تشنه لب شاه شهیدان دور نیست چون سرشک از دیده جویا ریخت گر گوهر لبم جویا تبریزی