جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۴۱: خوش آندم کز جفایش خوشدلی بنیاد می کردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آندم کز جفایش خوشدلی بنیاد می کردم به این افسون دلش را مایل بیداد می کردم چسا ن بینم به دام طره ات آن مرغ دلها را که بر گرد تو می گرداندم و آزاد می کردم ز چشمش می گرفتم گاه دل گه باز می دادم نگاهش را به علم دلبری استاد می کردم چو می دیدم دلش را مایل بیتابی عاشق به اندک جور او دانسته صد فریاد می کردم به بزم حیرتم طعن خموشی می زند سوسن اگر من هم زبان می داشتم فریاد می کردم نه امروزیست این بیتابیم جویا که چون جوهر پرافشانی میان بیضهٔ فولاد می کردم جویا تبریزی