جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۱۴: چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر می گفتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر می گفتم سخن پیچیده تر از جوهر شمشیر می گفتم چه رنگی بود جوش خلوت ناز و نیاز امشب تو می گردی عتاب از ناز و من تقصیر می گفتم تو خندان همچو گل من غنچه سان دلتنگ غم بودم تو از بیداد و من از نالهٔ شبگیر می گفتم فلک خاک ترا خشت سر خم ساخت ای واعظ تو از تدبیر می گفتی، من از تقدیر می گفتم مزاج نازک او بر نمی تابید غوغا را سخن در محفلش گر از لب تصویر می گفتم چو شمع از سوز دل می سوختم شب تا سحر جویا گهی از اشک و گه از آه بی تأثیر می گفتم جویا تبریزی