جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۷۵۷: به وادیی که کند تیغ عشق تسخیرش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به وادیی که کند تیغ عشق تسخیرش دل دو نیم بود نقش پای نخجیرش فتد چو حسن در اندیشهٔ عمارت عشق چه خانه ها که نگردد خراب تعمیرش ز فیض عجز به بالای چشم جا یابد چو ابرو از خم بازوست آنکه شمشیرش ز شوخیی که به او داده اند، حیرانم که چون به روی ورق آرمیده تصویرش قد دو تا چو به آن زلف عنبرین بستم فزود حلقهٔ دیگر به طول زنجیرش چه عقده ها که نیفکند در دلم جویا خیال پیچ و خم طرهٔ گرهگیرش جویا تبریزی