جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۷۴۴: طراوت دارد از بس نوبهار حسن سرشارش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طراوت دارد از بس نوبهار حسن سرشارش چکد رنگ از حیا چون قطره های می ز رخسارش به صحرایی که از خود رفتن ما خضر ره باشد بلندی های همت می دهد یادی ز کهسارش به گلشن بی تو گر بلبل ببیند پیچ و تابم را شود خون و چکد مرغوله خوانیها ز منقارش کنی نام من سرگشته گر نقش سلیمانی به چرخ آید مثال شعلهٔ جواله زنارش ندانم اینقدر خشکی چرا می بارد از زاهد رگ ابری سفیدی نیست گر هر پیچ دستارش قناعت چون بیارایید دکان خودفروشی را به نقد تنگ دستی می شوم جویا خریدارش جویا تبریزی