جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۵۱: سوار ابلق لیل و نهار خود باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سوار ابلق لیل و نهار خود باشد اگر کسی بتواند سوار خود باشد خوشا حضور نماز کسی که چون محراب ز خود تهی شود و در کنار خود باشد به خامشی مگریز از خطر که همچو حباب دلت ز پاس نفس در حصار خود باشد کسی که پاس نگه پیشه کرد چون فانوس حصار دیدهٔ شب زنده دار خود باشد به روی گرم چو، مهر آنکه با خلایق زیست گل سر سبد روزگار خود باشد کسی که کرده قناعت به قطره ای چو گهر همیشه مایه ور اعتبار خود باشد به هوشیاری و مستی، وقار او جویا چو بی قراری ما برقرار خود باشد جویا تبریزی