جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۴۴: هر که محو جلوهٔ جانان شود، جانان شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که محو جلوهٔ جانان شود، جانان شود قطره، عمان می شود چون واصل عمان شود همچو آن بلبل که بر روی گل مستی کند بوسه از لبها به رخسار تو بال افشان شود پای مژگانت ز گرد سرمه می آید به سنگ این سزای آنکه از چشم تو روگردان شود محو دیدار تو از فیض نگاه چشم پاک همچو شبنم می تواند پای تا سرجان شود نشتر مژگانش از بس زهر چشم آلوده است شمع آسا هر رگم در استخوان پنهان شود پرده پوشی بیشتر رسوا کند دیوانه را همچو صحرا گر همه دامن بود عریان شود ز اهل دل جویا مجو عیب گرانجانی که در چون به حد ذات خود کامل بود غلطان شود جویا تبریزی