جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۳: کسی که در طلبش درد جستجو دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کسی که در طلبش درد جستجو دارد همیشه گریه چو گرداب در گلو دارد هوای باده بود در سری که بی مغز است شراب، نسبت نزدیک با کدو دارد ز شور لعل تو یکبار هر که کام گرفت دلی به سینه نمکسود آرزو دارد چمن به چشم حقیقت نهال کردهٔ تست ز روی و موی تو گل رنگ فیض و بو دارد به تنگنای بدن جان چسان بیاساید که خلوتش زعناصر چهار سو دارد گرفته کون و مکان را فروغ مهر رخش کدام ذره نه در سر هوای او دارد صفای دل ز غبار مذلت است ایمن که آینه بر هر کس که رفت رو دارد فروغ باده در آن رنگ رو تماشا کن بلی صفای دگر در گل آب جو دارد به چشم کم منکر بی زبانی ما را که بانگاه کسی راه گفتگو دارد ز سحرکاری چشمش به حیرتم جویا که مست خواب خمارست و گفتگو دارد جویا تبریزی