جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۵۱: چون نگاهی سوی من زان چشم مخمور افکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون نگاهی سوی من زان چشم مخمور افکند دل تپیدنها مرا از بزم او دور افکند بسکه در دل ناله را دزدیده ام از شرم غیر قطرهٔ اشکم به دریا گر فتد شور افکند دشت وسعت مشربی رنگ جهان تازه ای می تواند در فضای دیدهٔ مور افکند از شراب جلوه ات یابد چمن گر خرمی جام لاله داغ را چون درد می دور افکند تا کی از بیداد مژگان تو هر شب تا سحر بستر راحت دلم بر نیش زنبور افکند بسکه از سر تا بپا جویا نمک دارد چه دور گر ز هم آغوشیش در بحر و کان شور افکند جویا تبریزی