جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۴۵: آنچه از بوسی بر آن لبهای شیرین می رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچه از بوسی بر آن لبهای شیرین می رود کافرم هرگز به گلشن گر زگلچین می رود بر دل بلبل ز بس بنشسته زین گلشن غبار بر هوا همچون پر افتاده سنگین می رود بسته بر خود هر طرف آیینه ها از لخت دل نخل آهم جانب گردون به آیین می رود بسکه از دل می رباید طاقت و صبر و قرار شوخ می آید برم یار و به تمکین می رود دست بر شمشیر و بی پروا و مست و کینه جو دور باش ای فتنه کان شوخ خلابین می رود پردهٔ گوش سخن سنجان شود اوراق گل بسکه جویا بر زبانم شعر رنگین می رود جویا تبریزی