جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۵: زمین ز بار غم ما همین نه در ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زمین ز بار غم ما همین نه در ماند اگر به کوه برآییم از کمر ماند ز سیر خمکدهٔ عشق سرخوش آمده ایم کدام باده به خونابهٔ جگر ماند؟ فغان روزم از آن دردناک تر ز شب است که آفتاب به روی تو بیشتر ماند ز رخم طعنه دلم پای تا به سر ریش است زبان خصم چو افعی به نیشتر ماند خبر دهم به تو از حال خویش در شب وصل گرم ز دیدنت از حال خود خبر ماند ز شرح سوز درون دردنامه ام جویا به لختهای دل و پارهٔ جگر ماند جویا تبریزی