جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۸۵: ز بس تمکین تکلم بر لبش اسرار را ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بس تمکین تکلم بر لبش اسرار را ماند ز بس شوخی ستادن در رهش رفتار را ماند نهال جرأتم را نیست باری با جگر داری به چشمم پنجهٔ شیران گل بی خار را ماند ز بس دور از تو در گرد کدورت گشته ام پنهان شکست رنگ رویم رخنهٔ دیوار را ماند شبم از روی او روز است و روز از زلف مشکین شب به راه جستجو شبگیر ما ایوار را ماند به چشم آنکه کرد از حسن معنی چشم دل روشن به گردون مهر تابان صورت دیوار را ماند سرم برگرد دل از فیض یادش بسکه می گردد دلم در سینه جویا نقطهٔ پرگار را ماند جویا تبریزی