جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۷۹: سراپا را چو در رخت زمردفام می پیچد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سراپا را چو در رخت زمردفام می پیچد به خود چون تاک سرو از رشک آن اندام می پیچد حیا دارد لبش را اینقدرها کم سخن با ما چو برگ غنچه از شرمش زبان در کام می پیچد چو عکس لعل او در ساغر می آتش اندازد ز بیتابی به خود گرداب آسا جام می پیچد شکست امروز خم از سنگ جورش محتسب را بین که بر بیدست و پایی با هزار ابرام می پیچد گلوی تر نسازد باده جویا دور از آن محفل می ام گرداب سان بی لعل او در کام می پیچد جویا تبریزی