جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۶۶: چشم خودبینی که مست جام زیبایی بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشم خودبینی که مست جام زیبایی بود همچو نرگس بی نصیب از فیض بینایی بود ای حکیم از جام یکرنگی به بزم ما بنوش مجلس احباب ما را فیض تنهایی بود می شود احرام بند کعبهٔ مقصود دل کشتی می در محیط غم چو دریایی بود حلقه چون گردد بقدر زور برگردد کمان خم به پشت چرخ درخورد توانایی بود هرگز از کوتاه پروازی به مقصد ره نبرد آنکه چون طاووس در بند خودآرایی بود گرد میدانش بود نور نگاه عاشقان بسکه فرش راه او چشم توانایی بود جویا تبریزی