جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۴۶: غمم را واله شیرین و لیلا برنمی تابد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غمم را واله شیرین و لیلا برنمی تابد که سیل گریه ام را کوه و صحرا برنمی تابد گل چاکش به رنگ غنچه در جیب و بغل ریزد می زورین ما را ظرف مینا برنمی تابد دل پراضطراب من زضبط اشک تنگ آمد شکوه گوهرم را شور دریا برنمی تابد زیاد آرزو مانند گل از یکدگر باشد دل آزرده ام بار تمنا برنمی تابد زلعلش نوش دارویی مگر گردد روان بخشم مریض درد او ناز مسیحا برنمی تابد نخواهم گر همه در دست جویا از فلک هرگز دل وارسته ام ننگ تقاضا برنمی تابد جویا تبریزی