جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۰: باطنم را روشنی از عشق بی اندازه شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باطنم را روشنی از عشق بی اندازه شد داغ دل چون ماه از پهلوی مهرت تازه شد می شود حاصل تمامی بعد تحصیل کمال خط کتاب حسن او را رشتهٔ شیرازه شد گرنه از می تیغ او را آبگیری کرده اند همچو گل زخمم چرا لبریز از خمیازه شد همچو آن شمعی که روشن گردد از شمع دگر بر تنم هر داغ از پهلوی داغی تازه شد هیچ رنگی برنتابد از لطافت حسن او نکهت گل می تواند بر عذارش غازه شد دور ازو چون غنچهٔ پنهان میان لاله زار دل مرا جویا نهان در داغ بی اندازه شد جویا تبریزی