جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۳: عبث دل از غم آن شوخ کافرکیش می پیچد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عبث دل از غم آن شوخ کافرکیش می پیچد که گردد عقده محکم هر قدر بر خویش می پیچد نپردازد به خود با آنکه از آشفتگی زلفش ندانم اینقدر چون بر من درویش می پیچد نباشد گرد بادآسا تمیزی اهل دنیا را به دامن هر گل و خاری که آید پیش می پیچد خوشی هرگز نبیند هر که بدخواهی است آیینش به خو پیوسته همچون مار ظلم اندیش می پیچد به قدر خواهشت دنیا اسیر خویشتن سازد تو گر جویا به دنیا بیش پیچی بیش می پیچد جویا تبریزی