جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۰۲: شور آمد آمد صد مدعا گردد بلند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شور آمد آمد صد مدعا گردد بلند در دل شب چون زلب نام خدا گردد بلند قمری مستی ست پنداری به پرواز آمده چون کف خاکستر ما بر هوا گردد بلند صفحهٔ تصویر سازد پرده های گوش را چون به یاد عارضی فریاد ما گردد بلند بی تو سرو آه از بالای ضعف پیکرم همچو قد کودکان در سالها گردد بلند سرو او چون جلوه پیرایی کند در صحن باغ نخل را از هر ورق دست دعا گردد بلند بر مآل کار خود غیر از کف افسوس نیست هر کجا بر عاجزی دست جفا گردد بلند این به طور آن غزل جویا که خان فرموده اند گر زپای افتاده ای دست دعا گردد بلند جویا تبریزی