جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۶: هر کس شود اسیر تو بالا بلند شوخ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس شود اسیر تو بالا بلند شوخ از خود رود به دوش فغان چون پسند شوخ بیرون کسی ز دائرهٔ حکم زلف نیست برگردن که حلقه نزد این کمند شوخ ترسم که چون نبات لبش را دهد گداز ترخنده های آن صنم نوش خند شوخ شلاق تر زنرگس بیمار او کجاست خواهی اگر مصاحبت دردمند شوخ از باد پای عمر مجو آرمیدگی جویا عنان گسسته رود این سمند شوخ جویا تبریزی