جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۸: حاجت هر که گذشت است ز حاجات رواست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حاجت هر که گذشت است ز حاجات رواست دست برداری اگر از سر خود دست دعاست مهر رویش به دل افزود زپهلوی دو زلف عکس مه چون دوشبه گشت در آیینه دوتاست مسلک عشق بود هادی ارباب طلب جاده هم راهروان را ره و هم راهنماست نوبهار است و دل بی سر و سامان مرا چهچه بلبل و خندیدن گل برگ و نواست ما که چون غنچه زبان و دل ما هر دو یکی است از تو ای شوخ به ما طعن دو رنگی رعناست زهر قاتل به مناقش شکرناب شود هر که او ساخته با عالم تسلیم و رضاست شکر و صد شکر که چون گرد یتیمی گهر کلفتی برد اگر ره به دلم عین صفاست روشن از اشک بود دیدهٔ عاشق جویا چشم حیرت زدهٔ آینه را آب جلاست جویا تبریزی