جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۲: لقمهٔ بی تلخی و زرد و بالم آرزوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لقمهٔ بی تلخی و زرد و بالم آرزوست همچو گندم یک دهن نان حلالم آرزوست تا برون آید عیار من زنقصان چون هلال تربیت در خدمت اهل کمالم آرزوست نکته سنجی با زبان خامشی دل می برد قال قال مجلس ارباب حالم آرزوست محفل آرای شبستان خیالش می شوم بی تکلف صحبت بی قیل و قالم آرزوست تا تواند گرد کلفت پاک برد از سینه ام می فروشان جام صهبای زلالم آرزوست برندارم از گریبان دست در هجران یار در کف امید دامان وصالم آرزوست آرزوی شاهد و می بود جویا تاکنون بعد ازین از هر چه کردم انفعالم آرزوست جویا تبریزی