جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۰: آن را که غباری به رخ از تربت طوس است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن را که غباری به رخ از تربت طوس است در دیده اش اکلیل شهان، تاج خروس است دنیا که به چشم تو بود زال کهن سال در دیدهٔ بالغ نظران تازه عروس است هر غنچه که دیدم بهم آورده لب شوق بر نقش کف پای تو آمادهٔ بوس است هر نرگس گلزار بود دیدهٔ عبرت هر برگ گل باغ، کف دست فسوس است جز سرزنش از اهل جهان قسمت او نیست در پرورش دور شکم آن که چوکوس است چون آینه جویا همه جا روی بیاید آنرا که بری چهره اش از نقص عبوس است جویا تبریزی