جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۴: قسمت هر کس زنعمت خانه اش پیمانه ای است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قسمت هر کس زنعمت خانه اش پیمانه ای است آنکه ز ابر رحمتش هر قطره رزق دانه ای است جوش یکرنگی ز بس با هم نیاز و ناز داشت در نظر هر شعلهٔ شمعم پر پروانه ای است بی تو دل در سینه ام افگنده شور محشری بی تکلف طرفه سرمستی عجب دیوانه ای است با توکل ساز و در بند غم روزی مباش زانکه هر دندان کلید رزق را دندانه ای است پیش روی ماه من لیلی نیارد سبز شد قصهٔ مجنون به پیش وحشتم افسانه ای است سربه محراب خم شمشیر می آرم فرود قبله ام پیوسته طاق ابروی مردانه ای است در هوایش دل به حیرت داده جویا دیده را برامیدش باز آغوش در هر خانه ای است جویا تبریزی