جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۷: آرام در مقام رضای خدا گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آرام در مقام رضای خدا گرفت دست کسی که دامن آل عبا گرفت باشد چو صبح هر نفسش مایهٔ حیات مهرت به دل هر آنکه زصدق و صفا گرفت ترسم مباد سنگ شود شیشهٔ دلم از بس ز سردمهری آن بیوفا گرفت در پرده شمیم گل از شرم شد نهان رنگت چو ا زخمار می از رخ هوا گرفت خون کدام بلبل بیدل به خاک ریخت کز گل بهار زر به سپر خونبها گرفت داغم که امشب آینهٔ زنگ بسته ی آن هرزه خرج جلوه ز مه رونما گرفت جویا! زتلخکامی نومیدی آرمید کام خود آنکه از دل بی مدعا گرفت جویا تبریزی