جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۵: ناخنی گر می زند بر دل نوای سازهاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناخنی گر می زند بر دل نوای سازهاست گر بود حسنی نهان در پردهٔ آوازهاست پنبهٔ غفلت اگر برداری از گوش دلت هر گیاهی کز زمین روید زبان رازهاست گرچه چون سنگ از گرانجانی زمینگیرم ولی چون شرر هر قطره خونم را جدا پروازهاست بر نگاهم می زند از پلک و مژگان پشت دست چشم شوخش را به ما در خواب مستی نازهاست از غبار تربت ما چشم می پوشی بناز نرگس مست ترا با ما هنوز اندازهاست کی رسد جویا به پایان شرح بیداد غمش عشق را انجام کار آبستن آغازهاست جویا تبریزی