جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۵: تا کمان ابروش از چرب نرمی دلکش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کمان ابروش از چرب نرمی دلکش است در صف مژگان نگاهش تیر روی ترکش است هر که خالی شد زخود لبریز کیفیت بود هر حبابی پیش ما جام شراب بیغش است هر قدر پختم خیالش همچنان خام است خام کار چشم و دل همانا کار آب و آتش است هر قدر در راحت افتد نفس طغیان می کند بستر نرمی چو یابد شعله شعله از خس سرکش است از خیال دلبری جویا نیاساید دمی چشم او از فیض معشوقی است گر عاشق وش است جویا تبریزی