جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۰: دلم چو کام هوس زان دو ناب گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم چو کام هوس زان دو ناب گرفت دگر به ساقی کوثر که از شراب گرفت به سیل اشک ندامت کسی که تن در داد پی عمارت عقبا گلی در آب گرفت خداگواست که چیزی به خویش نسپارد محاسبی که تواند زخود حساب گرفت عرق فشان حجاب از نگاه گرم که شد دگر که از گل رخسار او گلاب گرفت توان به راستی از اهل ظلم باج ستاند خدنگ ما پر پرواز از عقاب گرفت زند به روی چمن دست روز استغنا سحر که موج نسیم از رخت نقاب گرفت فتد چو پرتو خورشید بر گل رویش گمان کنند خلایق که آفتاب گرفت هر آنچه یک نفس اندوخت از دلم مژگان زبحر جویا در قرنها سحاب گرفت جویا تبریزی