جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۷: شکرین لعل او مکیدهٔ ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شکرین لعل او مکیدهٔ ماست کوچهٔ زلف او دویدهٔ ماست یار ما آمد و صفا آورد بادهٔ بی غش رسیدهٔ ماست مزهٔ ما دل کباب بس است اشک خونین می چکیدهٔ ماست وحشت ما فزون زمجنون است جیب عریان تنی دریدهٔ ماست جویا تبریزی