جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۰: از رفتنش به خاک چمن تا کمر نشست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از رفتنش به خاک چمن تا کمر نشست گلشن ز جوش لاله به خون جگر نشست رنگ پریده ام چو ز شرم رخت گداخت شبنم شد و به عارض گلبرگ تر نشست از آب آهن است سرشکم برنده تر در سینه بسکه زان مژه ام نیشتر نشست در جوش لاله جلوه طراز است سرو باغ یا از غم قد تو به خون تا کمر نشست نزدیکتر به خلوت او هر قدر شدیم جویا توان و صبر ز ما دورتر نشست جویا تبریزی