جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۸: دل که کارش با کریم افتاده در فرخندگی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل که کارش با کریم افتاده در فرخندگی است زانکه بیشک پیشهٔ اهل کرم بخشندگی است سربلندی اهل عالم را ز سر افکندگی است باعث آزادی ارباب دنیا بندگی است زندهٔ جاوید سازد مرد را درد طلب چون نفس در راه حق بگداخت آب زندگی است می دهد دیوانگی از حبس تکلیف نجات تا بود برجا گریبان تو طوق بندگی است گلستان را نیست پیش عارضش رنگ قبول گر فروزان است رخسار گل از شرمندگی است می توان از راست بازی گوی نیکویی ربود باخته است آن کس که کار و پیشه اش با زندگی است در حریم اهل دل جویا فنا را راه نیست محرم اسرار حق را منصب پایندگی است جویا تبریزی