جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۹: در زنگ ابر هر قدر آیینه هواست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در زنگ ابر هر قدر آیینه هواست چشم و دل صراحی و پیمانه را صفاست روشن ز شمع بزم بود اهل دید را کاخر به چشم می رود آنکس که خودنماست خواهی به مدعا رسی از مدعا گذر زشت است مدعای تو گر ترک مدعاست ناحق به خاک ریخته ای خون عیش را قاضی میان ما و تو ای محتسب، خداست!‏ جویا فریب چشم سخنگوی او مخور کس از زبان آن مژه نشنیده است راست جویا تبریزی