جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۷: دل را گشاد کار ز فیض دماغ ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل را گشاد کار ز فیض دماغ ماست این قفل را کلید ز خط ایاغ ماست پاشیدن از خجالت رخسار او به خاک طور نیازپاشی گلهای باغ ماست ارواح قدسیان دم پروانگی زنند در محفلی که روشنی اش از چراغ ماست در خون نشسته لاله صفت برگ برگ گل از رشک لخت لخت دل داغ داغ ماست هر قطرهٔ سرشک جگر گوشهٔ دلست آن گوهر است اشک که چشم و چراغ ماست باشد برون ز عالم هستی دیار ما جویا کسی که رفت ز خود در سراغ ماست جویا تبریزی