جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۳: عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است متن:دل که بی سوز غمی باشد چراغ مرده است بسکه از پهلوی دل هر ذره ام افسرده است مردمک در دیده ام یک قطره خون مرده است گردش افلاک از بس بی نظام افتاده است آسمانها گوییا اوراق بر هم خورده است کی به وحشتگاه عنقا می شود الفت گزین هر کرا سودای او از خویش بیرون برده است پیش آن کس کز غمت با تنگی دل خو گرفت وسعت آباد جهان یک خاطر آزرده است هیچکس جویا به عالم طرفی از وصلش نیست دست در دامان عشقش هر که زد پا خورده است جویا تبریزی