جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۵: آنکه میخانه ز انداز نگاهش طرح است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکه میخانه ز انداز نگاهش طرح است دیدهٔ چون نقش قدم بر سر راهش طرح است ناز بر دیدهٔ خورشید پرستان دارد حلقهٔ زلف که بر روی چو ماهش طرح است می توان گشت به گرد سر او کز شوخی دام صد فتنه ز هر موی کلاهش طرح است مغز در سر مه نو را شده آشفته مگر بیت برجستهٔ ابروی سیاهش طرح است قوت آه کشیدن نبود جویا را بسکه بر گردن او بار گناهش طرح است جویا تبریزی