جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۹: از ترک آرزو بفزاید کمال ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از ترک آرزو بفزاید کمال ما چون موج پرفشاندن دستی ست بال ما عاشق فریب نیست بت خردسال ما چون بار دل کشد صنم نونهال ما از خویش رفتگان ره جستجوی دوست پی را رسادنده ام براه خیال ما از سر به توبه، گرمی شوق می ام نرفت نشکست این تب از عرق انفعال ما عمریست بوسه ای ز تو می خواهم و هنوز بال طپش زند ز لب ما سوال ما در دام، صید از طپش افزون فتد به بند شد زیرچرخ، بال و پر ما، و بال ما کام دلم بر آر به یک بوسه زان دو لب پیش تو ممکن است خیال محال ما جان جهانیان همه پهلو به تن زند جویا ز بسکه گشته مکدر زلال ما جویا تبریزی