جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۲: بی درد بر کنار مریز آب دیده را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی درد بر کنار مریز آب دیده را در کار دل کن آن می صاف چکیده را از فیض عشق همت والای ما بدوش بگرفته جامهٔ ز دو عالم بریده را در گلشنی که بلبل ما خامشی نو است باشد شبیه غنچه دهان دریده را زین آتشی که در جگر ماست از غمت بی آب کرده ایم عقیق مکیده را پیری که دید قامت رعنای او کشید بر بام هوش حلقهٔ قد خمیده را تا خون نگردد اشک مده ره بدیده اش جویا مکن به شیشه می نارسیده را جویا تبریزی