جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۷۱: صاف حسرت زغمت نشئه طراز است مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صاف حسرت زغمت نشئه طراز است مرا شیشه دل زتو لبریز گداز است مرا خوش نماتر شده از جوش غرورش عجزم نار او رونق بازار نیاز است مرا رخنهٔ سینه که چون چشم عزیزش دارم بر رخ دل در فیضی است که باز است مرا نغمه باشد سب الفت جانم با جم رشتهٔ عمر همانا رگ ساز است مرا می نماید غم عشق تو زسر تا پایم هر سو مو به تن آیینهٔ راز است مرا شمع سان زنده ام از کاهش عشقش جویا آب حیوان تن و سرگرم گداز است مرا جویا تبریزی