جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۷: گل با سر بازار بسنجد چو چمن را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل با سر بازار بسنجد چو چمن را بازر به ترازو ننهد خاک وطن را بر سرو، نسیم سحری برگ گل افشاند بنگر به گلستان دم طاووس چمن را ای هم نفسان سیر چمن فرع دماغ است دور از گل آن رو چه کنم سرو و سمن را کو دل که کس اندیشهٔ گلگشت نماید کو دیده که یک ره بتوان دید چمن را عریان نشوی همچو گهر در همهٔ عمر از گرد یتیمی کنی ارجامهٔ تن را جویا بر هر کس نتوان نکته سرا بود بر خاک میفکن در نایاب سخن را جویا تبریزی