جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۲: نشئهٔ می مایهٔ صد درد سر باشد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشئهٔ می مایهٔ صد درد سر باشد مرا دور ساغر بی تو گرداب خطر باشد مرا سرگردان دارد خمار باده ام از زندگی آسمان چون کوه بر بالای سر باشد مرا نیستم مانند بلبل هرزه گرد هر چمن باغها طاؤس سان از بال و پر باشد مرا زندگی بی جلوهٔ نازک میانان مشکل است رشته جان بستهٔ موی کمر باشد مرا نقش بر آب است اساس هستی من چون حباب تکیه بر سیلاب اشک چشم تر باشد مرا گریهٔ بیتاب عشقم خالی از دردی نمی ام نالهٔ بی طاقت هجرم اثر باشد مرا طینت پاک است جویا لازم اهل سخن آب شمشیر زبان آب گهر باشد مرا جویا تبریزی