جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸: هر قدر زور آورد عشقت شکیباییم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر قدر زور آورد عشقت شکیباییم ما شمع سان در سوختنها پای بر جاییم ما کس زحال تیره روزان جنون آگاه نیست همچو شب در خود نهان از جوش سوداییم ما می رویم از خویشتن چون شمع با بال نگاه تا به رخسار تو سرگرم تماشاییم ما مشت خاک ما کند جولان قمری بر هوا گرد راه جلوهٔ آن سرو بالاییم ما واله دیدار را نظاره از جا می برد همچو شبنم محو آن خورشید سیماییم ما ما نه ما باشیم تا مستیم اسیر خویشتن چون زخود رفتیم در راه طلب ماییم ما تنگنای شهر مانوس مزاج عشق نیست همچو مجنون از هواداران صحراییم ما در نظرشان دگر جویا قناعت پیشه راست پای در دامان اگر بردیم دریاییم ما جویا تبریزی