جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴: زهی از بادهٔ شوق تو ساغر کاسهٔ سرها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهی از بادهٔ شوق تو ساغر کاسهٔ سرها نهان در هر دل از شور تمنای تو محشرها به باغ از جلوهٔ رنگین فروزی آتش رشکی که دود از گل گل طاووس برخیزد چو مجمرها به بحر خون، طپیدنهای دلها کی عبث باشد؟ به جایی می رسد آخر تلاش این شناورها زشرح زخمهای سینه کردم نامه ای انشا که باشد چاک چاک از درد او بال کبوترها تماشا دارد امشب سینهٔ سوراخ سوراخم به دم آورده است از داغها فوج سمندرها گدای نعمت دردم به راه جست و جو جویا ببندم بر میان دل را، چو کشکول قلندرها جویا تبریزی