جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸: بی سر و قدت خاک نشینند چمنها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی سر و قدت خاک نشینند چمنها شد پنبهٔ داغ جگر لاله سمنها کارم به حریف دو زبان کاش فتادی چون غنچه سراپای زبانند دهنها بارید چو از ابر عطایش نم رحمت در خاک کف بحر کرم گشت کفنها هر کس که ترا دید دمی بس که ز خود رفت در بزم تو بوی خبر آید ز سخنها آهنگ گلستان چو کند سرو تو از شوق آیند چو طاووس به پرواز چمنها بر زلف مزن شانه که محتاج نباشد دلبستگی عاشق مسکین به رسنها هر کس شده جویا چو تو سرگشتهٔ غربت اکسیر فراغت شمرد خاک وطنها جویا تبریزی