مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۸: گیرم که بر آن عارض گلگون نگرد کس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گیرم که بر آن عارض گلگون نگرد کس محرومی حسرت نگران چو نگرد کس بس کن ستم ای ترک جفا پیشه مبادا غافل کشد آهی و بگردون نگرد کس چینم چه گل از گلشن روی تو که حیرت افزون شودش هر قدر افزون نگرد کس شادیم بزندان محبت که ندارد همچون قفس آن رخنه که بیرون نگرد کس راهیست ره عشق که تا چشم کند کار صد دجله روان هر طرف از خون نگرد کس خود تافته صدبار عنان بر سر فرهاد شیرین که نمیخواست به گلگون نگرد کس کی بس کندش طعنه مگر بر رخ لیلی از روزنه دیده مجنون نگرد کس مشتاق نهان ساخته ام زخم دل اما ترسم که باین دیده پرخون نگرد کس مشتاق اصفهانی